Ustanselig p vei te nke
som ikkje e der som ein e
har ein ro s sk' ein brket
for leita itte fred
det e strevsomt det
men det e snn det e
Enten lengte ein tebake te Edens hage
eller framve te himm'lens land
alltid redd for smerten og ubehaget
ved vr ein heilt vanlig og ddelig mann
aldri heilt fornyd med nke
alltid meir ein m f te
eit evig basketak med sprket
for finn ut kim ein e
det e strevsomt det
men det e snn det e
se sin begrensing fr ein sjelden aksept for
me prve konstant bli som Gud
det unseliga og svaka har me liten respekt for
ordet avmakt, gir oss gsehud